oturuvermek

fiil
Anlamı:

1. nesnesiz , nesnesiz , nesnesiz , nesnesiz , Ansızın veya çabucak oturmak

Örnek:

1. Bir sıçrayışta eyerin üzerine oturuverdi.

1. Bir sıçrayışta eyerin üzerine oturuverdi.


Telaffuz : oturu'vermek