meskûn mahal
1. sıfat , sıfat , sıfat , sıfat , İnsan oturan, şeneltilmiş (yer)
1. Kürekleri var gücüyle çekerek meskûn adanın kömür iskelesine yanaştı.
1. Kürekleri var gücüyle çekerek meskûn adanın kömür iskelesine yanaştı.
2. Yurt edinilmiş (yer)
Lisan : Arapça meskūn