memnun

Anlamı:

1. sıfat , sıfat , sıfat , sıfat , Herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyan, kıvançlı, mutlu

Örnek:

1. Ben yine memnunum senden evladım / Sana ben bu bapta kusur bulmadım

1. Ben yine memnunum senden evladım / Sana ben bu bapta kusur bulmadım

2. zarf , zarf , zarf , zarf , Herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyarak, kıvançlı, mutlu olarak

Örnek:

1. Halk, oyunun bittiğini anlayarak memnun, sessizce tiyatroyu boşalttılar.

1. Halk, oyunun bittiğini anlayarak memnun, sessizce tiyatroyu boşalttılar.


Lisan : Arapça memnūn